Veranderingen in het overblijfsel van Joodse gelovigen

06 Feb

06Feb

Een overblijfsel van Joodse gelovigen in Jeshua de Messias (Jesjoea of Jezus Christus) heeft de hele kerkgeschiedenis overleefd, hoewel de omvang van hun zelfidentificatie als Joden misschien onduidelijk is. Jarenlang bleven verschillende Joden naar de synagoge gaan, hoewel ze thuis de Messiaanse Schrift bleven lezen en bestuderen, en het geloof in Jeshua (Jesjoea / Jezus Christus) verspreidden om gerechtvaardigd te worden.

Het waren of zijn er misschien niet zo veel, maar er zijn altijd Joden geweest die geloof in genade wilden houden. Door de eeuwen heen zijn er ook Joden geweest die Jeshua (Jesjoea/Jesus/Jezus) accepteerden als de Messias, maar een aantal van hen vielen ook in de val van de katholieke leer van de Drie-eenheid.

Een discipel van niemand minder dan de eminente Rabbi Hillel II, graaf Josef kwam Jezus te aanvaarden tijdens zijn rabbijnse studies. Toen zijn overtuigingen werden ontdekt, werd hij verbannen uit de synagoge. Constantijn ontdekte hem en benoemde hem tot graaf in het Romeinse Rijk. Graaf Jozef, naarmate hij bekend werd, ging verder met het bouwen van kerken in Judea en Klein-Azië.

Gregorius Abu'l Faraj, zoon van een Joodse arts, volgde een theologische opleiding en werd tot bisschop van Gubus gewijd en bediende in de Byzantijnse kerk. Hij beheerste het Hebreeuws, Grieks, Syrisch en Arabisch. Hij had echter een speciale passie voor zijn joodse afkomst.

Solomon Halevi, zoon van een rijke Joodse koopman, werd in de 14e eeuw geleerd in de Talmoed en was de rabbijn van Burgos, waar hij bekendheid verwierf voor de Joodse wetenschap of Joodse geleerdheid. Hij werd geprezen door de middeleeuwse rabbi Abarbanel voor zijn exegetische commentaar op Jesaja 34. In de loop van zijn studie begon hij de theologie te bespreken met christelijke theologen over de geschriften van Thomas van Aquino. Hij was zo onder de indruk dat hij zijn eigen persoonlijke onderzoek naar de christelijke theologie begon, dat hem ertoe bracht de Messiaanse profetieën te onderzoeken die Jezus beschreven. Hij ging het Nieuwe Testament bestuderen. In 1390 omhelsde hij Jezus samen met de rest van zijn familie. Solomon studeerde theologie aan de Universiteit van Parijs en promoveerde. Hij bleef contact houden met Joodse geleerden en schreef zelfs een Purim Play.

Disraeli, gefotografeerd door Cornelius Jabez Hughes in 1878

Tijdens het bewind van koningin Victoria in de late negentiende eeuw, werd Benjamin Disraeli, graaf van Beaconsfield, burggraaf Hughenden van Hughenden, beschuldigd een crypto-jood te zijn, een bekeerling tot het christendom die heimelijk het jodendom beoefende. Zijn christelijke overtuigingen werden vaak in twijfel getrokken. Disraeli ontkende heftig deze aanklachten. Hij verklaarde dat hij volledig Joods en volledig christelijk was. Toen de koningin hem vroeg of hij een jood of een christen was, antwoordde hij,

"Mevrouw, ik ben de ontbrekende pagina tussen het Oude en het Nieuwe Testament!"

It might well be he was a real Jeshuaist, not taking Jesus to be the god-son, like most Christians do.

Het was heel goed mogelijk dat hij een echte Jeshuaist of Jesjoeaan was en Jezus niet als de god-zoon nam, zoals de meeste christenen.

Met het aanbreken van de Verlichting, werd religieuze tolerantie meer wijdverspreid. Joodse volgelingen van Jeshua (Jesjoea of Jezus) vonden het gemakkelijker om te bij elkaar te komen en geïdentificeerd te worden als Hebreeuwse christenen. In Duitsland kwam Joseph Samuel Christian Frederick Frey (geboren Joseph Levi) (1771-1850) tot geloof in Jezus en werd een missionaris voor Joden. Hij verhuisde naar Londen en solliciteerde voor zendingswerk bij de Church of England, maar werd afgewezen vanwege zijn Joodse achtergrond! In 1809 stichtte hij, na meningsverschillen met de London Missionary Society, de London Society for promoting Christianity amongst the Jews (Londense vereniging voor het bevorderen van het christendom onder de Joden). Zijn congregatie heette Beni Abraham (Kinderen van Abraham).

In 1866 richtte Carl Schwartz een vereniging op die bekend staat als de Hebreeuws-christelijke Alliantie van Groot-Brittannië. Deze alliantie bracht Joodse gelovigen, congregaties en religieuze organisaties bij elkaar. Aan het begin van de twintigste eeuw ontstond er een soortgelijke alliantie in de Verenigde Staten, waar gemeenten floreerden in Los Angeles, Chicago, New York en Philadelphia. Deze gemeenten vierden Hanukkah, Pascha, en namen de Hoge Feestdagen waar. De meesten kwamen echter nog steeds op zondag bijeen. Ze werden geassocieerd met christelijke denominaties of zendingsorganisaties en vermeden zorgvuldig om te Joods te lijken, omdat veel kerkleiders achterdochtig waren dat hun joodse praktijken inhielden dat ze afdaalden van religieuze orthodoxie.

Vanaf 1933 kregen joden tekenen van het gevaar voor hun ras en vanaf 1936 werden verschillende joodse kinderen uit Duitsland gebracht en geplaatst of verborgen door katholieke of protestante families. Vanaf het einde van 1941 bouwden de Duitsers zes vernietigingskampen in bezet Polen: Auschwitz II-Birkenau, Majdanek, Chełmno en de drie kampen van Aktion Reinhard in Bełżec, Sobibór en Treblinka. Op het continent vonden verschillende joodse kinderen bescherming bij katholieke en protestantse gezinnen en gingen naar katholieke of protestantse scholen alsof ze niet-joden waren. Als zodanig leerden ze het Hebreeuws niet meer en daarom kreeg de Joodse gemeenschap op het Europese continent een geheel nieuwe generatie Joden, die niet openbaar Hebreeuws en / of Jiddisch sprak. Veel Joodse kinderen zijn opgegroeid zonder voldoende kennis van de oude taal, hoewel ze het Oude en Nieuwe Testament nog regelmatig lezen. Bij het verliezen van hun ouders en familieleden in de shoah, moest na de tweede wereldoorlog een nieuw religieus leven worden opgebouwd.

De poorten naar de hel waren al enkele jaren open, maar nu moest de joodse gemeenschap proberen de gruwelen te vergeten die hen waren overkomen. De nazi's waren er niet in geslaagd om hun "definitieve oplossing voor de Joodse kwestie" te verkrijgen en Bney Yisroel het Volk van God stond op uit de as. Antisemitisme was niets nieuws, maar bereikte zijn climax tussen 1939 en 1945.

Vandaag vinden we misschien een opstanding van antisemitische en neonazistische groepen, waardoor het niet gemakkelijk is om naar buiten te treden. Dat is de reden waarom veel Joden zichzelf op de achtergrond houden. Maar er zijn ook enkele van de nieuwe generatie, afkomstig van ouders die zijn opgegroeid in een christelijk gezin, die nu eigenlijk terug willen naar hun Joodse wortels. Verschillende van die naoorlogse kinderen hun kinderen willen terug naar hun oude wortels. Maar er zijn ook enkele van die jongeren die ervan overtuigd zijn dat Jezus de Messias is, die al eenmaal is gekomen en binnenkort zal terugkeren.

Lees verder ook

Joodse gelovigen Joden Jeshuaisten Messianen Jeshuaist Shoah-nakomelingen Holocaust Messiaanse groepen Joodse wortels Messiaanse Schrift Messias katholieke leer Drie-eenheid genade Rabbi Hillel II Solomon Halevi graaf Josef Constantijn de Grote Gregorius Abu'l Faraj Byzantijnse kerk Joodse afkomst 14de eeuw rabbijn van Burgos Joodse wetenschap Joodse geleerdheid rabbi Abarbanel Thomas van Aquino theologie Messiaanse profetieën 19de eeuw Benjamin Disraeli crypto-jood god-zoon Jezus Verlichting religieuze tolerantie Jesjoea Hebreeuwse christenen samen komen vergaderen Joseph Samuel Christian Frederick Frey Joseph Levi zendingswerk Joodse achtergrond Beni Abraham Kinderen van Abraham Carl Schwartz Hebreeuws-christelijke Alliantie Hebrew-Christian Alliance of Great Britain 20ste eeuw Hanukkah Pascha Hoge Feestdagen religieuze orthodoxie 1936 Duitsland 1941 uitroeingskampen vernietigingskampen Auschwitz Birkenau Majdanek Chełmno Aktion Reinhard Bełżec Sobibór Sobibór en Treblinka joodse kinderen shoah tweede wereldoorlog religieus leven Joodse gemeenschap nazi Volk van God Bney Yisroel antisemitisme neonazistische groepen

Comments